ความเชื่อต้องวางอยู่บนเหตุผล

เหมือนอย่างที่ต้องมีเหตุผลอันถูกต้องแน่นอนในการพิสูจน์สิ่ง ๆ หนึ่ง จะต้องมีเหตุผลที่แน่นอนในการปฏิเสธสิ่ง ๆ หนึ่ง ถ้าท่านไม่มีเหตุผลที่จะสนับสนุนหรือคัดค้านสิ่งเหล่านั้น ก็จงกล่าวเสียเถิดว่า “ฉันไม่รู้” แต่ยังมีคนดื้อด้านบางคนที่ปฏิเสธทุกสิ่งทุกอย่าง ตราบเท่าที่คนเหล่านี้ไม่เข้าใจพวกเขาก็จะประพฤติปฏิบัติอย่างไร้มนุษยธรรม สิ่งใดก็ตามที่ท่านได้ยินตามธรรมดาแล้วท่านก็จะยอมรับว่า อย่างน้อยที่สุดมีความเป็นไปได้บางอย่างของความถูกต้องของมัน อย่าปฏิเสธสิ่งใด ๆ ทันทีโดยปราศจากเหตุผลใด ๆ เรามิได้เข้าไปสู่เรื่องที่โพ้นโลกนี้ แม้แต่เรื่องราวของโลกนี้ความรู้ของเราก็ยังบกพร่องและถูกจำกัด ในปัจจุบันนี้เรามีเรื่องราวที่แน่นอนเกี่ยวกับความรู้อย่าจำนวนหนึ่ง ในอนาคตเราจะได้รู้มากกว่านี้มาก ฉะนั้นหลายสิ่งหลายอย่างที่เรารู้เดี๋ยวนี้เกี่ยวกับโลกนี้ก็เคยเป็นสิ่งที่ไม่รู้มาทั้งหมดในอดีตนับร้อย ๆ ปีมาแล้ว ในอนาคตก็จะมีการค้นพบใหม่ ๆ อีกมากมาย เมื่อมนุษย์ยังไม่สามารถที่จะรู้และรับรู้โลกนี้ได้อย่างเต็มที่ และมนุษย์จะกล้าปฏิเสธได้อย่างไรในสิ่งที่บรรดานักบุญ (เอาลิยาอ์) ของอัลลอฮ์รู้และประจักษ์แจ้ง มนุษย์ปฏิเสธความจริงต่าง ๆ ทางจิตวิญญาณเพราะหัวใจของเขาขาดแสงแห่งจิตวิญญษณ เขากล่าวว่า ความจริงต่าง ๆ ทางจิตวิญญษณไม่มีอยู่ แต่ไม่ยอมรับว่า เขาไม่รู้เกี่ยวกับสิ่งเหล่านั้น เขายังกล่าวอีกว่า สิ่งที่บรรดาผู้ศรัทธาในความจริงด้านจิตวิญญาณกล่าวนั้นเป็นเรื่องของนิทานทั้งหมด เขากล้าที่จะพูดเช่นนั้น เพราะเขายังโง่เขลา เขาไม่รู้หรอกว่าสิ่งต่าง ๆ ที่เขาปฏิเสธและถือว่าเป็นนิทานนั้นได้ถูกกล่าวถึงในอัลกุรอานด้วย สิ่งที่บรรดาอาริฟมุสลิมกล่าวก็ได้นำมาจากอัลกุรอาน และซุนนะฮ์ (ฮะดีษต่าง ๆ ) แล้วเขากสามารถปฏิเสธสิ่งที่อัลกุรอานยืนยันได้อย่างไร ?

ปฏิเสธสิ่งที่บุคคลไม่รู้คือความไม่ศรัทธา
หากศรัทธาตามบทบัญญัติอย่างน้อยมันก็เป็นประเภทหนึ่งของความไม่ศรัทธา เหตุรากเหง้าของความโชคร้ายของมนุษย์ก็คือเขาปฏิเสธสัจธรรมต่าง ๆ ที่เขาไม่รู้ เขาปฏิเสธความจริงต่าง ๆ เหล่านี้เพราะว่าเขาไม่ถึงชั้นที่ซึ่งได้ถูกบรรลุถึงโดยบรรดานักบุญของอัลลอฮื (วะลียุ้ลลอฮ์) นี้เป็นประเภทที่เลวร้ายที่สุดของความเป็นผู้ปฏิเสธ สิ่งแรกสุดบุคคลจะต้องปฏิเสธสิ่งที่มีอยู่ในอัลกุรอานและซุนนะฮ์ สิ่งซึ่งเป็นที่รับรู้โดยบรรดาอิมามผู้บริสุทธิ์และสิ่งซึ่งเป็นที่ยอมรับโดยบรรดานักปรัชญาทั้งหลาย ถ้าบุคคลบางคนยังไม่รู้ความจริงด้วยตัวเขาเอง เขาก็จะต้องยอมรับอย่างตรงไปตรงมาว่าเขาไม่รู้ แต่มันจะเป็นการฉ้อฉลทั้งหมดหากคนปัญญาอ่อนบางคนกล่าวว่าเขาจะไม่เชื่อในอัลลอฮ์ นอกจากเขาจะได้แยกแยะพระองค์ด้วยตัวเขาเองด้วยตัวเขาเองด้วยมีคมของเขา สิ่งสำคัญที่สุดก็คือสิ่งซึ่งเราต้อง ไม่ปฏิเสธในสิ่งที่เราได้รับการบอกกล่าวโดยบรรดาศาสดา และบรรดาอิมามผู้บริสุทธิ์ นี้คือก้าวแรกเราไม่อาจที่ก้าวต่อไปหากเราปฏิเสธสิ่งต่าง ๆ เสียตั้งแต่ตอนต้น หากบุคคลใดต้องการที่จะไปข้างหน้าเขาก็ควรที่จะยอมรับ